Köy tiyatrocuları yollarda
 |
| Bursa'ya bağlı Muradiye Sarnıç köylüleri, ilk kez tiyatro izledi. Köylüler, Pişekâr, Kavuklu ve Denyo karakterlerinin yer aldığı 'Elbise Sevdası' adlı oyuna büyük ilgi gösterdi. |
Beş genç, köy köy dolaşıp tiyatro oynuyor. Yaptıklarının sosyal bir sorumluluk olduğunu belirten gönüllü gençlerin amacı, hem tiyatroyu insanlara sevdirmek, hem diğer tiyatroculara örnek olmak
BURSA - Tiyatro sevdalısı olan beş genç, bu sevdanın tohumlarını ekmek için gönüllü olarak köy köy dolaşıyor. Köylüler tiyatroyla tanışmaktan memnun, tiyatrocu gençlerde sorumluluklarını yerine getirmekten.
'Köy okulumuzun bahçesinde saat 21.00'de tiyatro olacak. Duyurulur' anonsu köy camisinin hoparlöründen peş peşe üç kez yankılanırken, okul bahçesinde de son hazırlıklar yapılıyor. İki traktör yardımıyla okul bahçesine çekilen dört römork birleştirilip üzerine halıfleks seriliyor. İlk kez tiyatro seyredecek köyün çocukları da hazırlıklara yardım ediyor.
Hayatlarında bir ilk
Okulun küçük sıraları ve sandalyeler, seyirci koltukları olarak bahçeye sıralanıyor. Tiyatroyu futbola benzeten dokuz yaşındaki Mutlu, "Ne göreceğimi merak ediyorum" derken, Muradiye Sarnıç Köyü'nün Bulgar göçmeni sakinleri yavaş yavaş koltuklarda yerlerini alıyor. Tabii ön sıralar köyün ağır ağabeylerinin, arka da kadınların. Çocuklar ya anne ve babalarının kucaklarında, ya sahnenin dibinde. Gecikenler, buldukları bir sandalyeye veya duvar dibine çöküyor. Ve oyun başlıyor.
Pişekâr, Kavuklu ve Denyo, 'Elbise Sevdası' isimli oyunları için alkışlarla römork sahneye çıkıyor. 'Kral Çıplak'ın ortaoyunu versiyonu olan gösteriyi seyreden köylülerin yüzüne, hayatlarında ilk defa tiyatroyla karşılaşmanın tebessümü yayılıyor. Kadınlar, televizyonda film seyretmenin alışkanlıkları çekirdek çıtlatmayı, tiyatro izlerken de sürdürüyor.
Çıplak mı, değil mi?
Pişekâr'ın soruları karşısında verdiği hızlı-şaşkın yanıtlar ve saf çocuk Denyo'nun üçkâğıtlarına hep boyun eğen Kavuklu'nun hali, köylüleri en çok güldüren sahneler. Finalde, oyun gereği Kavuklu'nun çıplak kalması gerekiyor. Ama o endişeli. Çünkü annesinin yeni yıkadığı iç çamaşırlarının vücuduna yapışma ihtimali var.
Endişeye gerek kalmıyor. Üzerinde don-atlet sahneden inip seyircilerin arasına inen Kavuklu, köylülerle üzerinde elbise olup olmadığı tartışmasına giriyor. Köylüler, kahkahalar arasında Kavuklu'yu çıplak olduğunu iknaya çalırken, kimi kadınlar utanarak başka tarafa bakıyor. Oyun bittiğinde Pişekâr, Kavuklu ve Denyo seyircileri selamlarken, köylülerin alkışları bütün köyü inletiyor.
'İnşallah yine gelirler'
Oyuncular sahneden ayrılırken, köylü kadınlar evlerinin, erkeklerse kahvenin yolunu tutuyor. Tiyatroyu ağaç dibine çektiği sandalyesinde seyreden 65 yaşındaki Cabir Uslu, ilk defa seyrettiği tiyatrodan memnun. Güzel bir gece geçirdiğini söylüyor, "İnşallah yine gelirler" diyor. Bu, 55 yaşındaki Fatma Korkmaz'ın da seyrettiği ilk tiyatro. 52 yaşındaki Bediha Ak, eşini artık kendisini tiyatroya götürmesi için ikna etmekte kararlı. Hep birlikte okul bahçesinden ayrılırken, oyunun en komik sahnelerini de kritik ediyorlar.
Harcamalar cepten
Oyuncular ise, kulis olarak kullandıkları okulun 13 kişilik tek sıfında, bir köye daha tiyatroyu sevdirmiş olmanın keyfini yaşıyor. Köylerde gönüllü olarak tiyatro yapan beş kişilik ekibin elebaşısı, Pişekâr rolünde oynayan Nedim Buğral. 30 yaşındaki Buğral, üniversite yıllarında başladığı tiyatroyu meslek edinmiş.
Bursa'ya bağlı Mustafakemalpaşa Belediyesi Kültür Merkezi'nde tiyatroya devam eden Buğral, üniversite yıllarında iki sokak çocuğunu sahnelere kazandırdığı gibi, 1999'da deprem bölgesinde çocukları eğlendirip yaralarını sarmaya çalışmış. Kültür merkezinde sezon içinde oynadıkları oyunların dışında, geçen yıl köy köy dolaşıp tiyatro yapmaya başlamışlar.
İlk defa tiyatro seyredeceklere en iyiyi vermek zorunda olduklarını anlatan Buğral, "Bu sosyal sorumluluk, para için yapmıyoruz. Amacımız bir yandan insanlara tiyatroyu sevdirmek, bir yandan model olmak. Bu kırsal tiyatronun her yerde yapılmasını istiyoruz. Başka tiyatrocu arkadaşlar da bizi örnek alsın" diyor.
Hepsi gönüllü
Muradiye Sarnıç Köyü ile birlikte gezdikleri köy sayısını yediye çıkaran beş arkadaştan Kavuklu rolünü oynayan, asıl işi öğretmenlik olan 28 yaşındaki Caner Arkan ise Ferhan Şensoy'a sesleniyor: "Kavuk benim hakkım." Arkan, önceleri sahnede çıplak kaldığında köylünün tepkisinden çekindiğini anlatıyor.
Saf çocuk Denyo rolündeki 30 yaşındaki Deniz Uruş ise belediyenin bilgi işlem bölümünde çalışıyor. Teknik ekipte gönüllü olarak işe başlayan Uruş, artık bir oyuncu. Gittikleri bir köyde gençlerin köy tiyatrosu kurduğunu anımsatan Uruş, "Tiyatroyu herkes yapabilir" diyor.
Ekibin ışıkçısı Mevlim Okan ise çok sevdiği tiyatroya oyuncu olarak giremese de, ışıkçı olarak görevini büyük keyifle yapıyor. Ekibin sesçiliğini, belediyenin bilgi işlem bölümünde çalışan Zafer Bilbey üstlenmiş.
Sahne toplanınca ekip, soluğu köy kahvesinde alıyor. Çaylar yudumlanır, tiyatrocular bir yandan tebrikleri kabul ederken, bir yandan da köylülerin anılarına kulak veriyorlar.
30 yıl önceki oyun
Aslında Bursa'daki Muradiye Sarnıç Köyü'nün tiyatroya çok da yabancı olmadığı anlaşılıyor. 1970'lerin başında köye tayini çıkan Süleyman öğretmen, köyün kahvesinde oturan gençleri, "Hadi, burada boş boş oturmayın" diyerek tiyatro çalıştırıyor.
Hazırladıkları, kurtuluş dönemini anlatan oyunu da aynı okulun bahçesine yaptıkları tahta sahnede sergiliyorlar. Ama Süleyman öğretmenin tayini, köydeki sanatı bitiriyor.
Konu: Köy tiyatrocuları yollarda 
C.tesi Tem. 19, 2008 7:30 pm